Πάει κι ο Σεπτέμβρης…

Είχε γίνει κάτι σαν επωδός: Το Σεπτέμβρη θα φανεί η κρίση για καλά, το Σεπτέμβρη θα εκδηλωθεί η λαϊκή οργή… Πάει κι ο Σεπτέμβρης και τίποτα. Μήτε ορδές εξαθλιωμένων ανέργων πολιορκούν τη Βουλή, μήτε οι πολιτικοί κρύβονται από τον εξαπατηθέντα, προδοθέντα και σταυρωθέντα ελληνικό λαό.

Αναβολή ή ματαίωση λέτε; Αδράνεια και αμηχανία λέω εγώ σε πρώτη φάση.

Η αδράνεια στη φυσική ορίζεται ως η χαρακτηριστική ιδιότητα των σωμάτων να αντιστέκονται στην οποιαδήποτε μεταβολή της κινητικής τους κατάστασης. Πώς να περάσεις απ’ τον καναπέ στο πεζοδρόμιο μέσα σε μερικούς μήνες; Πώς να περάσεις απ’ το ατομικό στο συλλογικό; Από τη λογική του «σε ψήφισα για να καθαρίσεις για πάρτη μου» στη λογική του «ας πιάσουμε όλοι μαζί τη σκούπα μπας και ξεβρωμίσουμε καμιά φορά»;

Λογικό είναι να υπάρχει αδράνεια. Η μεταβολή της κινητικής μας κατάστασης θα πάρει λίγο (?) χρόνο…

Η αμηχανία από την άλλη έρχεται από την αρχαία γλώσσα. Διαφέρει μόνο στο πνεύμα (που είναι «ψιλή» αν ενδιαφέρεστε) και στη σημασία. Η αρχική σημασία ήταν ένδεια λόγω απουσίας οικονομικών πόρων, κάτι που δεν γνώριζα όταν έγραφα τη δεύτερη παράγραφο. Το λεξικό της νεο-ελληνικής δίνει τη σύγχρονη σημασία:
αμηχανία θηλυκό μόνο στον ενικό
1. η αδυναμία συμπεριφοράς και αντίδρασης με τον πρέποντα τρόπο• το να μη μπορεί κάποιος να πει ή να κάνει αυτό που είναι κατάλληλο
2. συναίσθημα σύγχυσης και αναστάτωσης που προκαλείται από κάτι ξαφνικό κι αναπάντεχο
Αδυναμία αντίδρασης με τον πρέποντα τρόπο, σύγχυση και αναστάτωση. Έτσι ακριβώς…. Χρόνια ολόκληρα ζούσαμε απολίτικα, ενδιαφερόμενοι μόνο για τις καταναλωτικές μας ανάγκες, μπήκαμε στη φάκα, έκλεισε η φάκα, παγιδευτήκαμε και τώρα μας πήραν και το τυρί. Ή που θα φάμε ο ένας τον άλλο ή που θα σπάσουμε τα κάγκελα. Προφανώς ακόμα το μελετάμε…

Πάει ο Σεπτέμβρης. Νέος προϋπολογισμός κατατίθεται, νέες περικοπές, νέοι φόροι, νέος κύκλος ύφεσης στην αγορά, αρνητική ανάπτυξη (τι ακριβώς σημαίνει αυτό;), νέα στρατιά ανέργων βορά στην καπιταλιστική όρεξη για υπερκέρδη, η χώρα στο σφυρί, λιμάνια, σιδηρόδρομος, ενέργεια, επικοινωνίες, το νερό ποιος θα το πάρει; Θα ζήσουμε ως δουλοπάροικοι στον τόπο μας ή θα ξενιτευτούμε με την «πόλη» να μας ακολουθεί;

« Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -μη ελπίζεις -
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γή την χάλασες.»

Αγαπημένος Καβάφης, χαραγμένος στην ψυχή, κομμάτι της «ελληνικότητάς» μας…

Θα τη χάσουμε κι αυτή; Τα πανεπιστήμιά μας θα διοικούνται πλέον από επιχειρηματίες, θα έχουν μάνατζερ αντί για κοσμήτορα, οι ακαδημαϊκοί πολίτες θα είναι πλέον υποψήφιοι εργαζόμενοι ή υποψήφιοι άνεργοι, τι να ασχολούμαστε τώρα με τη γνώση, την αλήθεια, τη φιλοσοφία, τον κοινωνικό μας ρόλο ως επιστήμονες …

Τα παιδιά μας δεν διδάσκονται καν το να αναζητούν και να χειρίζονται την πληροφορία, πόσο μάλλον να τη μετατρέπουν σε γνώση! Διαδίκτυο σημαίνει facebook, άντε και κανένα παιχνίδι. Η γλώσσα και η ιστορία είναι μαθήματα και όχι ζωή, όχι βίωμα. Και πότε ήταν; Μόνο στα κρυφά σχολειά φαντάζομαι…

Τελικά η γνώση, η παιδεία, η ελληνικότητα, η πολιτικοποίηση κατακτιούνται δε σου προσφέρονται, είναι θέμα επιλογής, τι θα διαλέξεις. Σήμερα είναι στα αζήτητα, διότι σήμερα μας πείσανε τους περισσότερους ότι άλλα πράγματα χρειαζόμαστε, η εμφάνιση είναι που μετράει, όχι το περιεχόμενο… Το που πας για φαγητό και όχι το τι τρως…

Υπάρχει οργή γύρω μου, υπάρχει σαρκασμός, υπάρχει αμφισβήτηση. Κάθε μέρα κάπου θα πετύχεις το περίφημο απόσπασμα με τον νυν πρωθυπουργό να δηλώνει πως δε θα περικόψει μισθούς και συντάξεις, δε θα αυξήσει το ΦΠΑ, πως λεφτά υπάρχουν κλπ κλπ. Ακόμα και οι πιο προδιατεθειμένοι να πιστέψουν ότι δεν υπήρχε άλλη λύση από το μνημόνιο και πως η χρεοκοπία θα ήταν χειρότερο κακό, αδυνατούν να δικαιολογήσουν τα ξεδιάντροπα ψέματα. «Ο Καραμανλής θα ήταν καλύτερος;» είναι το μόνο τους επιχείρημα διότι πιο πέρα αδυνατούν να δουν. Πέρα από τη σημερινή Βουλή δεν υπάρχει τίποτα γι’ αυτούς. Πάντα τα πρόβατα πρέπει να έχουν βοσκό. Κι ας τα σφάζει…

Πάει κι ο Σεπτέμβρης. Ο Λαζόπουλος μας καλεί να περάσουμε μαζί του τον δύσκολο χειμώνα, βάζει το Τζίμη και το Χριστόφορο να πάνε πλατεία , να πάνε πορεία, αλλά οι λαζοπουλοθεατές δε θα κουνήσουν απ’ τον καναπέ. Ίσως πάνε να ψηφίσουν. Ποιον; Όλοι βοσκοί είναι. Τα πρόβατα είναι στο μαντρί κι αφού χειμώνας έρχεται θα τη βγάλουν με ξερό σανό, ούτε καλαμπόκι δεν υπάρχει ένεκα η κρίση…

Καλό χειμώνα λοιπόν, παραμένουμε αδρανείς και αμήχανοι μέχρι να ’ρθει το Πάσχα.